Jego wspomnienie napisał profesor Andrzej Pucher, kierownik Kliniki i Ortopedii i Traumatologii Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu. 7 września minęła bowiem 20. rocznica śmierci profesora Alfonsa Sengera.
Prof. dr hab. med. Alfons Senger urodził się 3 października 1915 roku w Środzie. Naukę odbywał już w Poznaniu ­ w gimnazjum i liceum św. Marii Magdaleny. W 1936 roku rozpoczął studia medyczne na Uniwersytecie Poznańskim. Krótko przed uzyskaniem dyplomu naukę przerwał mu wybuch II wojny światowej.
W czasie okupacji, w 1942 roku, rozpoczął pracę jako asystent na Oddziale Rentgenowskim Szpitala Miejskiego przy ulicy Szkolnej w Poznaniu. Od 1 maja 1944 roku do końca wojny pracował na oddziale chirurgicznym tegoż szpitala, a nabyte umiejętności pozwoliły mu udzielać pomocy rannym w czasie oblężenia Poznania w 1945 roku. Koniec wojny umożliwił mu ukończenie studiów medycznych i uzyskanie dyplomu lekarza ­ 30 maja 1945 roku.
1 grudnia 1946 roku rozpoczął pracę w Klinice Ortopedycznej prowadzonej wówczas przez profesora Wiktora Degę i należał do pierwszej „wielkiej szóstki”  asystentów profesora Degi. W 1950 roku uzyskał stopień doktora nauk medycznych na podstawie pracy „Krytyczna ocena sposobów określania antetorsji kości udowej w związku z zagadnieniem zwichnięcia biodra”.
W 1955 roku uzyskał stopień docenta na podstawie pracy habilitacyjnej „Antetorsja szyjki kości udowej w dysplastycznym biodrze i jej pomiar tomograficzny”. W tym czasie został mianowany adiunktem Kliniki Ortopedii. W 1954 roku został awansowany przez profesora Degę na funkcję zastępcy kierownika Kliniki. W 1957 roku przeniósł się do Gdańska i organizował w tamtejszej Akademii Medycznej Klinikę Ortopedyczną.
W 1965 roku uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego. W 1976 roku po przejściu prof. W. Degi na emeryturę prof. A. Senger został jego następcą i objął kierownictwo Katedry i Kliniki Ortopedii, zostając jednocześnie dyrektorem Szpitala Klinicznego nr 4 Akademii Medycznej w Poznaniu. W 1972 roku uzyskał stopień profesora zwyczajnego. Uczelniana działalność skutkowała objęciem stanowiska prorektora ds. klinicznych w latach 1971 ­ 1975. Był też wieloletnim członkiem senatu uczelni.
Profesor Alfons Senger pracował intensywnie naukowo. Jego dorobek naukowy stanowi ponad 100 prac drukowanych w polskich i zagranicznych czasopismach naukowych. Od 1945 roku pracował w redakcji najstarszego polskiego ortopedycznego czasopisma naukowego „Chirurgia Narządów Ruchu i Ortopedia Polska”. Od 1976 roku aż do śmierci był redaktorem naczelnym tego czasopisma. Przez wiele lat był przewodniczącym oddziału poznańskiego Polskiego Towarzystwa Ortopedycznego i Traumatologicznego, a w latach 1974 ­ 76 prezesem Zarządu Głównego PTOiT.
Był promotorem około 40 doktoratów i opiekunem 11 habilitacji.
Ostatnie lata życia poświęcił pracy nad nowym wydaniem „Podręcznika Ortopedycznego Wiktora Degi”. Jest to jeden z najważniejszych podręczników ortopedii na polskim rynku, niezbędny do kształcenia studentów i lekarzy. Gotowy skład przekazał do wydawnictwa PZWL na miesiąc przed śmiercią. Zmarł 7 września 1991 roku. Został uznany za jednego z najwybitniejszych przedstawicieli Poznańskiej Szkoły Ortopedycznej.